بارها و بارها درباره اینکه چرا باید نماز بخوانیم وچه اجباری در این موضوع است فکر کردم ولی جوابی نیافتم، از هرکس هم می پرسیدم جواب درستی نمی شنیدم؛ یا اگرجوابی می داد قانع کننده نبود.مثلاً یکی از جوابها این بود که به خاطر این می خوانیم که سپاس گزار نعمتهای خداوند باشیم. در جواب این جمله همیشه این به فکرم می رسید که اگر دعا شکر خوانده شود؛ دیگر نیازی به خواندن نماز نیست. ولی یک روز یک مقاله خواندم و به جوابم رسیدم.
آن مقاله درباره تغییراتی که در دنیای کنونی در حال اتفاق است و مشکلاتی که بشر امروزی را تهدید می کند؛ صحبت می کرد و نیزدرباره یک نیرو یا قوه فوق بشری صحبت می کرد ازاین نیرو به نام نیروی الهی اسم برده شده بود بااین تعریف که خداوند در این جهان یک قوه ای در اختیار تمام افراد بشرگذاشته؛ این نیرو از منبع الهی سرچشمه می گیرد و مانند نور آفتاب بر همه می تابد و همه رابه یک اندازمستفیض می کند؛ اما این خود ماهستیم که خودرا از این نور محروم می کنیم و به سایه پناه می بریم. این نیرو در اختیار تمام افراد بشر قرار گرفته و همه می توانند از آن استفاده کنند. این نیرو همان وسیله ای است که باعث حل خیلی از مشکلات ما می شود؛ بنابراین هر موقع مشکلی پیش بیاید مایوس و نامید نخواهیم شد. زندگی انسان مؤمن با این نیرو معنا پیدا می کند.
برای جذب این نیرو به راههای زیراشاره شده بود:
1- وحدت ویگانگی؛ اتحاد افراد با یکدیگر شرط ضروری است برای جذب این نیرو.
2- تبلیغ امرالهی؛ افرادی که پیام الهی را به دیگران ابلاغ می کنند   ازاین نیرو بهده مندمی شوند.
3- دعاونمازگزاری؛ نماز و دعا نیزاعمالی هستنندکه باعث جذب این نیرو می شوند.
برایم جالب بود که نماز این نیروی عظیم را جذب می کند. ازآن پس، همیشه بعد از خواندن نماز مشکلاتم حل می شد. ابتدا فکر   می کردم شانسی حل می شود؛ امابعد فهمیدم که شانسی درکارنبوده ؛ بلکه حل وفصل مشکلاتم نتیجه شمول نیروی الهی بوده و اکنون خوب می دانم که اگر بطور روزمره این نیرو را جذب نکنم، هیچ گاه به آن تعالی وترقی که در نظرم هست، نخواهم رسید.

نظر یادت نره